ردیاب نوری برای محدوده لیزری و محدوده سرعت

در حال حاضر، عمدتاً سه حالت سرکوب بهمن برای InGaAs APD وجود دارد: سرکوب غیرفعال، سرکوب فعال و تشخیص دروازه‌ای. سرکوب غیرفعال زمان مرده فتودیودهای بهمن را افزایش می دهد و حداکثر نرخ شمارش آشکارساز را به طور جدی کاهش می دهد، در حالی که سرکوب فعال بسیار پیچیده است زیرا مدار سرکوب بسیار پیچیده است و آبشار سیگنال مستعد انتشار است. حالت تشخیص دروازه ای در حال حاضر در تشخیص تک فوتون استفاده می شود. پرکاربردترین.

فناوری تشخیص تک فوتون می تواند به طور موثری دقت و کارایی تشخیص سیستم را بهبود بخشد. در سیستم ارتباط لیزری فضایی، شدت میدان نور تابشی بسیار ضعیف است و تقریباً به سطح فوتون می‌رسد. سیگنال شناسایی شده توسط ردیاب نوری عمومی در این زمان توسط نویز مختل می شود یا حتی زیر آب می رود، در حالی که از فناوری تشخیص تک فوتون برای اندازه گیری این سیگنال نور بسیار ضعیف استفاده می شود. فناوری تشخیص تک فوتون مبتنی بر فتودیودهای بهمنی دردار InGaAs دارای ویژگی‌های احتمال کم پس از پالس، لرزش زمان کم و نرخ شمارش بالا است.

محدوده لیزری به دلیل ویژگی های دقیق و سریع خود و با پیشرفت مداوم فناوری اپتوالکترونیک نقش مهمی در بسیاری از زمینه ها از جمله کنترل صنعتی، سنجش از دور نظامی و ارتباطات نوری فضایی ایفا کرده است. در میان آنها، علاوه بر فناوری سنتی محدوده پالس، برخی از راه حل های محدوده جدید به طور مداوم پیشنهاد می شوند، مانند فناوری تشخیص تک فوتون مبتنی بر سیستم شمارش فوتون، که کارایی تشخیص یک سیگنال فوتون را بهبود می بخشد و نویز را برای بهبود سرکوب می کند. سیستم دقت محدوده در محدوده تک فوتون، لرزش زمانی آشکارساز تک فوتون و عرض پالس لیزر، دقت سیستم محدوده را تعیین می کند. در سال‌های اخیر، لیزرهای پیکوثانیه‌ای با قدرت بالا به سرعت توسعه یافته‌اند، بنابراین لرزش زمانی آشکارسازهای تک فوتون به یک مشکل بزرگ تبدیل شده است که بر دقت تفکیک سیستم‌های محدوده تک فوتون تأثیر می‌گذارد.