Ho:YAG - وسیله ای کارآمد برای تولید تابش لیزر 2.1 میکرومتر

ترموکراتوپلاستی با لیزر (LTK) در سال های اخیر به سرعت توسعه یافته است. اصل اساسی این است که از اثر نور گرمایی لیزر استفاده شود تا فیبرهای کلاژن اطراف قرنیه منقبض شوند و انحنای مرکزی قرنیه دچار کشیدگی شود تا به هدف اصلاح دوربینی و آستیگماتیسم دوربینی دست یابیم. لیزر هولمیوم (لیزر Ho:YAG) یک ابزار ایده آل برای LTK در نظر گرفته می شود. طول موج لیزر Ho:YAG 2.06μm است که متعلق به لیزر مادون قرمز میانی است. این می تواند به طور موثر توسط بافت قرنیه جذب شود و رطوبت قرنیه را می توان گرم کرد و رشته های کلاژن را کوچک کرد. پس از فوتوکاگولاسیون، قطر ناحیه انعقادی سطح قرنیه حدود 700 میکرومتر و عمق آن 450 میکرومتر است که فقط یک فاصله ایمن از اندوتلیوم قرنیه است. از آنجایی که سیلر و همکاران (1990) برای اولین بار لیزر Ho:YAG و LTK را در مطالعات بالینی به کار بردند، تامپسون، دوری، آلیو، کوچ، گزر و دیگران به طور متوالی نتایج تحقیقات خود را گزارش کردند. لیزر Ho:YAG LTK در عمل بالینی استفاده شده است. روش های مشابه برای اصلاح دوربینی شامل کراتوپلاستی رادیال و لیزر اگزایمر PRK است. در مقایسه با کراتوپلاستی رادیال، به نظر می رسد Ho:YAG بیشتر پیش بینی کننده LTK است و نیازی به قرار دادن پروب در قرنیه ندارد و باعث نکروز بافت قرنیه در ناحیه انعقاد حرارتی نمی شود. لیزر اگزایمر بیش‌تروپیک PRK تنها یک محدوده مرکزی قرنیه بین 2 تا 3 میلی‌متر را بدون فرسایش باقی می‌گذارد، که ممکن است منجر به تابش خیره‌کننده‌تر و در شب بیشتر از Ho شود: YAG LTK محدوده مرکزی قرنیه 5 تا 6 میلی‌متر را ایجاد می‌کند. کریستال ها 14 کانال لیزری بین چندگانه را به نمایش گذاشته اند که در حالت های زمانی از CW تا حالت قفل شده کار می کنند. Ho:YAG معمولاً به عنوان وسیله ای کارآمد برای تولید تابش لیزر 2.1 میکرومتر از انتقال 5I7-5I8، برای کاربردهایی مانند سنجش از دور لیزری، جراحی پزشکی و پمپاژ Mid-IR OPO برای دستیابی به انتشار 3-5 میکرون استفاده می شود. سیستم‌های پمپ‌شده مستقیم دیودی و Tm: سیستم‌های پمپ‌شده با لیزر فیبر[4] بازده شیب بالایی را نشان داده‌اند، که برخی به حد تئوری نزدیک می‌شوند.